การถูกบีบคั้นและอดทนไม่มีอยู่จริงในใจหรอก #มีแต่คนคนนั้นปรุงแต่งขึ้นในความคิดและความรู้สึกเท่านั้นเอง เป็นเรื่องของการตีความและให้คุณค่าของสถานการณ์และภาษาที่ใช้สื่อสารกันทั้งสิ้น เช่นหากเราไม่เข้าใจภาษาใดภาษาหนึ่งแล้วมีใครมาสื่อสารกระทบกระเทียบเหน็บแนมเย้ยหยันหยาบหยามเราอยู่ตลอดเวลา เราก็ไม่รู้สึกว่าถูกบีบคั้นและได้รับผลกระทบใดใดจากท่าทีและการสื่อสารของคนคนนั้นไง เพราะเราไม่ได้นำมาปรุงแต่งในความคิดและความรู้สึก ดังนั้นความอดทนจึงไม่มีอยู่จริงมีแต่ใครปรุงแต่งขึ้นมาหรือไร้การปรุงแต่งเท่านั้นเอง

การอยู่อย่างเข้าใจและไร้การปรุงแต่งทางจิตนั้นเป็นคุณสมบัติของผู้ที่มีความสงบสุขทางจิตใจ และความเป็นอริยะบุคคล ในความเป็นจริงการคิดทำนองนี้ไม่ได้ยุ่งยากแต่อย่างใด เพียงแต่มนุษย์ไม่ค่อยฝึกฝนและไม่เชื่อมั่นว่าจะสามารถควบคุมความคิดปรุงแต่งได้จากใจของตนเองเท่านั้น แต่มนุษย์มักจะโทษสิ่งแวดล้อมภายนอกที่เข้ามากระทบตนว่าเป็นสาเหตที่ทำให้ตัวเราทุกข์ยากลำบากใจ… ถ้าเช่นนั้นเราพึงเข้าใจอะไรที่จะทำให้ไร้การรู้สึกทนทุกข์

1) #เข้าใจว่ามนุษย์ทุกคนมีความแตกต่างกัน ความเข้าใจเช่นนี้จะทำให้เราไม่พร่ำบ่นว่าทำไมคนนั้นเป็นเช่นนั้นทำไมคนนี้เป็นเช่นนี้หรือคนนั้นทำไมเป็นอย่างงั้นทำไมคนนี้ไม่เป็นอย่างนี้ จากผลการวิจัยทางด้านจิตวิทยาและมานุษยวิทยาพบว่า แม้กระทั่งฝาแฝดที่ถูกเลี้ยงดูมาเช่นเดียวกันอารมณ์ความรู้สึกความคิดความต้องการและเป้าหมายในชีวิตก็มีความแตกต่างกัน นั่นคือทุกทุกคนมีความแตกต่างกัน การเข้าใจเช่นนี้อย่างแท้จริงจะช่วยลดความคาดหวังภายในตัวเราจากผู้อื่น จะช่วยให้ยอมรับและเข้าใจผู้อื่นอย่างที่เขาเป็นอยู่

2) #เข้าในธรรมชาติที่ขาดและพลาดพร่อง ความเข้าใจเช่นนี้หมายถึงความเข้าใจในเรื่องของการเจ็บป่วยทั้งทางด้านร่างกาย จิตใจ อารมณ์ สังคมและบุคลิกภาพ เมื่อเราเข้าใจว่าคือการขาดและพลาดพร่องหรือเจ็บป่วยเราจะมีกรอบแนวคิดการมองในลักษณะที่เข้าใจเห็นใจและเมตตาและอยากช่วยเหลือให้เขาพ้นทุกข์ ความเข้าใจเช่นนี้ทำให้นักวิชาชีพต่างๆอยู่กับความขาดและพลาดพร่องของเหล่ามนุษย์ด้วยกันที่ต้องดูแลรักษาและช่วยเหลือได้อย่างเป็นสุขกระทั่งช่วยให้บุคคลใกล้ชิดและครอบครัวเขาเหล่านั้นมีความเข้าใจซึ่งกันและกันในที่สุด

3) #เข้าใจว่าทุกอย่างมีการเกิดขึ้นตั้งอยู่และดับไปเป็นธรรมดา ความเข้าใจเช่นนี้เป็นความเข้าใจที่แท้จริงอย่างที่สุดในทางปรัชญาเรียกว่าเป็นความเข้าใจในระดับปรมัตถธรรมหรือเป็นสัจธรรม นั่นคือทุกสรรพสิ่งในโลกทั้งสิ่งมีชีวิตและไร้ชีวิตต่างมีการเกิดขึ้นและดำรงอยู่ชั่วระยะหนึ่งแล้วก็ดับไปตามเหตุและปัจจัยเกื้อหนุนต่างๆที่แตกต่างกัน ไม่มีสิ่งใดคงทนถาวรได้อย่างยั่งยืนแท้จริง มีแต่การเปลี่ยนแปลงอยู่ตลอดเวลาเท่านั้น

4) #เข้าใจว่าทุกคนมีชะตาชีวิตเป็นของตนเอง ซึ่งแตกต่างกันออกไปตามเหตุปัจจัยทั้งที่มองเห็นและมองไม่เห็น การเข้าใจเช่นนี้เป็นความเข้าใจในระดับอภิปรัชญานั่นคือการมองว่าชีวิตในภพนี้แม้จะมองเห็นเหตุปัจจัยต่างๆก็จริงอยู่ แต่การมองว่าชีวิตภพนี้เป็นผลแต่เหตุนั้นเกิดจากอดีตชาติ เพราะไม่มีสิ่งใดที่ไร้เหตุผลและความบังเอิญ เพราะฉะนั้นไม่ว่าเกิดสิ่งใดขึ้นในชีวิตการยอมรับอย่างเข้าใจและดำรงชีวิตไปตามสิ่งที่เกิดขึ้นด้วยจิตใจที่สงบและเป็นกลางๆจะช่วยทำให้มีความสงบสุขทางใจในที่สุด